Draagdoeken voor hippies
Hoe vaak ik dat niet te horen krijg, ik ben gestopt met tellen. Dragen is niet alleen voor hippies, dragen is fijn, knus, en dit is toch wat iedere mama wil, als ze haar kleintje eindelijk in haar armen heeft.
Hoe lang heb je niet moeten wachten op dit prachtige wondertje? 9 maanden bij je gedragen en dan wil je het toch niets liever dan koesteren, knuffelen en vasthouden? Hoe kan het toch, dat er nog steeds adviezen worden gegeven, als; je kindje komt alleen tot rust in een eigen bedje; de 3 R-en, rust, regelmaat en reinheid; je kindje mag best huilen hoor, het moet toch leren zelf in slaap te vallen; je verwent je kindje als je het iedere keer oppakt als het huilt.
Toch volgen veel moeders adviezen van anderen, al gaat het zo tegen hun gevoel.
Ik kan er echt over mee praten, ook ik heb veel adviezen gekregen, toen ik net moeder werd. Sommige goedschiks en kwaadschiks opgevolgd. Maar het beste advies kwam uit onverwachte hoek. Toen mijn zoontje bij 3 weken een vreselijk hardnekkige spruwinfectie kreeg, was ik ook ten einde raad. Hij sliep niet of nauwlijks, wilde niet aan de borst of uberhaupt drinken en dan kom ik als moeder, lijf nog vol zwangerschapshormonen, zo labiel als het weer in Nederland en kon om het minste en geringste in huilen uitbarsten. Niets blauwe wolk, het was een donkere onweerswolk!
En jeetje, wat was ik onzeker door mijn arme mannetje wat zo van slag was. Mijn gevoel zei, dat er iets moest gebeuren, heb mijn moed verzameld en ben naar de huisarts gegaan. Mijn zoontje moest geholpen worden, en wel NU!!!!
De huisarts constateerde ook spruw en zoonlief kreeg medicijnen, zo klein als hij was. De spruw was tot achterin zijn keel en er moest nu iets gebeuren. Ik moest ook goed om mijzelf letten, want een postnatale depressie zou op de loer kunnen liggen, volgens de arts. Ik wist wel beter, dit waren gewoon de zwangerschapshormonsters, die af en toe mijn lichaam overnamen. Op advies van de huisarts ook nog langs het CJG gegaan en wat ben ik lief opgevangen. Ik zal haar naam niet noemen, maar de meeste die mij kennen, weten wie het is.
Zij adviseerde mij om ook een draagdoek te gebruiken. Ik wist, dat een vriendin een doek had, heb die geleend en ben met youtube aan de slag gegaan. Eerst met een teddy beer geoefend en toen mijn zoontje erin geknoopt. Rondje door de woonkamer gelopen en toen hoorde ik een dikke zucht, meneertje was naar dromenland vertrokken en dat voor een paar uur! Wat was ik blij, mijn lieve ventje, helemaal op van slaapgebrek, lag heerlijk tegen mij aan te slapen. En wat een honger had hij, toen hij wakker werd!
Ik ben mij gaan verdiepen in het dragen en zo kwam ik op de facebookpagina van Draagpraat. Zo leerde ik dat een Babybjorn geen ergonomische drager is, ik een rekbare doek had en dat er draagdoekconsulenten bestaan. :o)
Na mijn zoontje fijn in de rekbare doek te hebben gedragen, werd het tijd voor de volgende stap, een geweven doek. Al snel kwam ik erachter, dat ze tweedehands niet veel goedkoper waren, maar je doeken met “sleepydust” koopt via de Facebookpagina Draagdoekenmarkt. En hier heb ik mijn eerste geweven doek gekocht, een Hoppediz Curacao Das Leichte. Vele uren en kilometers met en zonder “sleepydust”, volgden in deze doek. Het werd herfst en daar hoort helaas regen bij. Knopen in de regen vond ik niet handig en ik vond het tijd voor een SSC (ergonomische draagzak). Na wat uitzoekwerk werd onze draagverzameling uitgebreid met een Manduca.
Niet veel later gaf een draagconsulente een inloopochtend bij het CJG in Schiedam. Nieuwsgierig ben ik daar naar toe gegaan. Een andere moeder was mij voor en ik zag hoe de draagconsulente te werk ging. Dit ziet er leuk uit! Ouders helpen en alleen maar blije baby’s en gezichten.
Ik ben op zoek gegaan, hoe je Draagdoekconsulente kunt worden en wat je er dan van je verwacht wordt. De vraag naar training is ontzettend groot en de trainingen werden een aantal keer bij jaar gegeven en dus snel volgeboekt. Op 2 februari 2015 was het geluk aan mijn zij en reed ik vol verwachting naar Enschede. 2 Dagen van intensieve training, veel theorie, praktijk, toekomstplannen maken, en wat er nog meer komt kijken om je beroep uit te oefenen. 3 Februari reed ik dolgelukkig met mijn certificaat op zak naar huis. Tja en nu, waar ga ik beginnen?
Inmiddels ben ik al ruim een half jaar aan het werk als draagconsulente en ik ben nog steeds ontzettend blij, dat ik deze keuze heb gemaakt.
Ouders die mij boeken, hebben verschillende redenen, van kindjes met reflux tot een campspreider, van moeders met postnatale depressies tot gewoon een stel gelukkige ouders, die hun kindje niets liever dan bij hun dragen. Afkomst, opleiding en/of opvoeding, het maakt niet uit. Ik kom bij zoveel verschillende mensen thuis, met ieder zijn of haar verhaal. Soms emotioneel, soms hilarisch, maar gemiddeld genomen is het gewoon ontzettend gezellig. Het is heerlijk om( jonge) ouders op weg te helpen. En nee, ik ben nog geen hippie tegen gekomen…..
Wil je mij aan het werk zien, kom dan naar één van de inloopochtend bij Mamacafé Schiedam.
Groeten Marijke