Ontdekken
Heerlijk toch, dat je als kind mag ontdekken, wat de natuur je allemaal kan bieden? Als moeder vond ik dat ook belangrijk, om mijn zoon zelf te laten ontdekken.
In de herfst gingen we op weg naar school alle kruisspinnen bewonderen in hun web. De zomers voerden ons naar het strand, zwembad of het bos. In het bos werd elk paadje twee keer bewandeld en vele bomen beklommen. Er werd veel gewandeld of gefietst, want een rijbewijs bezat ik niet. Mijn zoon had energie voor tien, dus waren we veel buiten om energie kwijt te raken. Jarenlang heb ik gedacht, dat onze zoon bioloog of dierenarts zou worden. Hij kwam thuis met een kikker onder zijn pet , met een handvol pissenbedden, haha kadootje voor oma.
Met slakken in zijn broekzak, drol op een stokje, kleine botten en mooie stenen. Een dode mol, die mee mocht op zijn skateboord naar school. Dikke vette regenwormen voor de juf en af en toe weide bloemen, die we samen plukten in het veld. Hij kon eindeloos genieten van onze katten en later van onze eerste hond. Groot intens verdriet, als ze kwamen te overlijden. Hij verzamelde regelmatig de raarste dingen jaren lang en kon er geen afscheid van nemen. Niets mocht er weg, spinnen die waren niet zijn favouriet maar hij zou ze niets doen.
Zelf maakte ik altijd seizoen tafereeltjes in huis en daar had hij dan weer niet zo’n oog voor. Kleuren, bouwen, verfen, kleien, bakken, noem het maar op, alles vonden we leuk om samen te doen. Vies worden was ook geen punt en in de plassen stampen was wel erg leuk. Blaadjes in de herfst zoeken en drogen.
Onderwijs heeft hij gehad tot en met de brugklas , bioloog of dierenarts is hij niet geworden. Hij heeft een leuk huisje waar hij alleen woont. Hij wil graag een hond , konijn of schilpadden, maar hij weet , dat hij daar niet goed voor kan zorgen. Hij heeft een duur bonzaiboompje aangeschaft, maar die staat nu kaal in een kamertje. Hij heeft cactussen en dat gaat goed. Naar buiten gaan doet hij liever niet, een bloemetje in huis zul je er niet vinden. De spin in zijn huis wordt keurig buiten gezet. Verzamelen doet hij nog steeds maar dan games en muziek. Samen iets ondernemen zoals vroeger, doen we niet meer. Heel af en toe drinken we samen een kop thee in zijn huisje.
Ik heb mijn zoon de ruimte gegeven om zoveel mogelijk te ontdekken of het nu de natuur is of in contacten met mensen of hoe je met weinig geld omgaat . Als moeder heb ik ontdekt dat mijn zoon meer kan dan ik ooit had gedacht.
Mijn zoon heeft autisme.